Uit de oude doos #2: Wardje, de mascotte

1967 was voor onze Harmonie een belangrijk jaar. Nadat de muzikanten in 1952 al allemaal een kepie hadden gekregen, was het tijd voor een fonkelnieuw, eerste echt, kostuum. Op Sint-Cecilia marcheerde Harmonie Beselare voor het eerst in de fonkelnieuwe kostuums door Beselare. Samen met de nieuwe kostuums, werd er ook een mascotte, een geit, voorgesteld aan de Beselaarse bevolking. Op de mouw van het kostuum van toen stond een geit. Die verwees naar de Beselaarse legende van de Vliegende Geit. De legende van de Vliegende Geit gaat als volgt:

In het jaar 1905 gebeurde het voor de laatste maal. Op een avond tijdens de Goede Week hoorden de mensen die rond de keiberg woonden, een klagend gebaat, als van een geit. Het begon aan het Motje bij de Mareput en bereikte toen het Lindenhof, war vroeger de burcht stond die nu verzonken is. De grond galmt daar nog hol, als je er op stampt. Het geblaat klonk nu eens dichterbij, dan weer verderaf. Je hoorde het zo van plaats veranderen. Dat duurde dagen na elkaar. De mensen van Beselare zieden: “Het is de Vliegende Geit die weerkeert. Het is er de tijd voor. Als van in de jaren zeventig is het geleden. Toen is ze ook gekomen”. Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuur door heel het dorp en ook de bewoners van de omliggende dorpen werden op de hoogte gebracht. Honderden en honderden mensen van Geluveld, Zonnebeke, Passendale, Moorslede, Dadizele, Geluwe en Wervik liepen ‘avonds de velden in om naar de Vliegende Geit uit te kijken. De rijkswacht en de politie moesten erbij gehaald worden om de velden, die net bezaaid waren, te beschermen. Enkele dagen later werd een zeldzame vogel geschoten. Sindsdien is het uit met dat geblaat. (tekst via Belgiumtouristic, foto via www.rondomons.be)

Daarom besliste de Harmonie om vanaf dat moment ook een echte geit mee te nemen op uitstappen. In een groots artikel in de krant naar aanleiding van Sint-Cecilia stond het volgende:

De laatste nieuwigheid is er één die kan tellen en we mogen met fierheid zeggen dat geen enkele muziekmaatschappij in de omstreken en ver er buiten in het bezit is van een mascotte zoals St.-Cecilia er een heeft. Namelijk een mooie witte geit, volledig naar Beselaarse folklore. Trouwens, ze gelijkt bijzonder goed op de Vliegende Geit die eens Beselare deed beven. Haar geleider is niemand minder dan Boudewijn (de Markies van Beselare in de Heksenstoet). Het geitje volgde trouw de herhalingen, kwestie van de muziek een beetje gewend te worden en paste zich goed aan.

Wardje, zo heette de geit, werd hét gezicht van de Beselaarse Harmonie en bij elke gelegenheid werd de geit opgevoerd, om mee met het muziek ten tonele te verschijnen. Ook bij de volgende provinciale tornooien, de viering van het “Koninklijk” worden en meer dan 100-jarig bestaan, en zelfs nog bij het 150-jarig bestaan in 1987. Hoe en wanneer Wardje (en zijn opvolgers) de geest gaf, is onduidelijk. Maar anno 2010 is er van een geit als mascotte geen sprake meer…