Muzikant in de kijker: Dirk C (deel 1)

Onze volgende Muzikant in de kijker is wederom een sympathieke Dirk. Dirk C speelt al sinds mensenheugnis klarinet en is de nestor van onze harmonie. Speciaal voor dit interview is hij in zijn dagboek gaan terug bladeren tot in 1955, het jaar dat hij met muziek is gestart. Hij bezorgde ons heel wat informatie en leuke anekdotes. Daarom maken we van deze “muzikant in de kijker” een speciale editie, verdeeld over 2 delen. In deel 1 komen jullie onder meer te weten hoe lang Dirk al klarinet speelt, wie hem destijds muziek leerde, wat er zo speciaal was aan het tornooi in Oedelem en voor welke dirigent hij na al die jaren het meest sympathie heeft! Veel leesplezier! 

1. Wie stimuleerde je om muzikant te worden en hoe en waar leerde je de eerste noten?

Voor deze vraag ben ik in mijn dagboek gedoken. Mijn vader heeft van mij altijd een dagboek bijgehouden waar hij notities in nam. Onderstaande stukjes tekst heb ik daar in teruggevonden.

(foto)

Zoals je kan lezen ben ik in 1955 gestart met muziekschool. Ik zat toen in het derde leerjaar. Toen noemde men notenleer ‘solfige’. Mijn vader noteerde dat ik goed kon zingen, maar wat problemen had met het lezen van de maat. Mijn eerste uitstap was in 1956 in de Heilige Sacramentsprocessie. Ik speelde toen klarinet, een occassieklarinet die bij het Amerikaanse leger gekocht werd voor 2000 Belgische frank.

In 1957 vond ik het volgende stukje tekst terug:

In de muziek maakt hij (Dirk, nvdr) nog tamelijk vorderingen, alhoewel de grote ijver er niet meer is. Hij krijgt nu ’s zondags samen met de andere jonge muzikanten les in notenleer van 10 tot 11h van meester A. Cardoen en instrumentenleer van 11 tot 12h van zijn vader.

In 1958 noteerde meester Henri het volgende:

Tijdens een kabaretavond ten bate van de muziekmaatschappij mocht Dirk meespelen met het klein orkest, bestaande uit jonge muzikanten die nog naar school gaan. Voor de gelegenheid speelde hij op een saxofoon van meester Hauspie. Alles liep goed af.

2. Wat is een van je mooiste herinneringen tijdens je loopbaan als muzikant en je leukste anekdote?

In het dagboek van Dirk lezen we op zondag 29 juli 1956 het volgende:

Op zondag 29 juli 1956 speelde Harmonie Beselare een wedstrijd in Oedelem bij Brugge. Beselare werd er 2de in 3de categorie. De mensen waren vol bewondering voor al die kleine muzikantjes die werkelijk goed presteerden.

De goede prestatie was echter niet het enige wat Dirk is bijgebleven van die zondagnamiddag. Het stormde namelijk die dag. De muzikanten wachtten binnen in een café tot ze moesten spelen en hadden hun instrumenten buiten opzij gelegd. Toen ze moesten optreden, bleek dat er heel wat zand tot bij de instrumenten was gewaaid. Veel pistons en kleppen zaten vast en 3 instrumenten bleken na wat oplapwerk zelfs helemaal niet meer te bespelen. Toen onze harmonie aan het spelen was, joegen rukwinden de tent van de jury de licht in. Wij zelf zaten in een kiosk te spelen. De jury zat met hun rug naar de muzikanten, omdat ze objectief zouden kunnen oordelen over de muziek. Plots vlogen de papieren van de jury en allerlei partituren overal in het rond.

Na ons optreden konden we onze emoties doorspoelen. Bonnetjes waren er toen nog niet. Eén van onze muzikanten (Karel Degraeve) had er niks beter op gevonden om speelkaarten uit de telen als bonnetjes. Maar in het café waren natuurlijk heel erg veel kaartspelen. Wie uiteindelijk al die pintjes betaald heeft, weet niemand! ’s Avonds reed de bus met onze muzikanten terug naar huis, maar velen vielen onderweg in slaap!

3. In je loopbaan heb je reeds veel dirigenten gekend,wie was er de beste voor u en aan wie heb je de mooiste herinneringen over gehouden?

Ik heb inderdaad zo’n 8 dirigenten mogen meemaken. De beste herinneringen heb ik overgehouden aan Daniel Vanoverschelde. Hij was dirigent van 1960 tot 1968. Hij was een krak in het vertellen van fantastische verhalen en anekdotes voor of na de repetities in ons toenmalig lokaal ‘De Weegbrug’, bij Jozef en Monique Verhaeghe. De uren dat we ginds samen hebben gezeten zijn niet te tellen.

De beste dirigent voor mij was Rik Vaneyghen. Hij zorgde voor de grote doorbraak van ons korps, samen met wijlen voorzitter Frans Cardoen. We kregen toen ook ons eigen muzieklokaal. Rik was streng en technisch erg verfijnd. Hij koos steeds gekende melodieën, maar dat betekende daarom niet dat ze eenvoudig te spelen waren.

Voorlopig houden we het hierbij. Binnenkort kunnen jullie op www.harmoniebeselare.be terecht voor het vervolg van het interview met Dirk Daarin komen we te weten welke hobby’s Dirk nog heeft naast muziek en hoe het nu juist zat met die gestolen bombardon op uitstap in Frankrijk En natuurlijk komen we dan ook te weten wie de volgende muzikant in de kijker wordt!