Dinsdag 4 januari vertrokken zes muzikanten van onze harmonie vol goeie moed voor een schitterende driedaagse in de Lork in Kemmel. Mathijs G., Kobe, Jana, Heleen, Louise en Lies zetten zo het nieuwe jaar zeker en vast goed in! Ze gingen drie intensieve dagen tegemoet waarin ze vooral repeteerden aan het prachtige programma dat ze op donderdagavond 6 januari in de Ieperse stadsschouwburg op het slotconcert naar voor brachten. bij “Lees meer” vinden jullie een verslag over het verloop van de play-in, het repertoire en de dirigenten.
(tekst Jana en Louise)
HET VERLOOP
Dinsdag 4 januari
De jonge muzikanten waren al vroeg uit de veren en waren om 7u30 al aan de kerk van Beselare te vinden om met de bus te vertrekken naar Kemmel. Het was een helse tocht naar de bushalte, waardoor de helft van de muzikanten al bijna de bus miste. De trolleys werkten duidelijk niet goed mee, maar dat kon niets veranderen aan hun enthousiasme!
Uiteindelijk kwam de eindbestemming in zicht! Om 9 uur kwamen ze aan in de Lork. Ze gingen al meteen een drankkaart kopen. Ze waren amper binnen en werden al overrompeld met de zeven opdrachten die tussen de repetities door moesten worden vervuld. Ieder kreeg een bandje dat aantoonde tot welke groep je behoorde. Mathijs had al meteen een opdracht die wel speciaal voor hem gemaakt leek te zijn. Hij mocht namelijk de bar versieren en een eigen cocktail creëren. Heleen, Louise en Lies kregen de opdracht om alle aanwezigen op een originele manier te wekken. Alleen waren ze zelf een beetje te moe om vroeger op te staan en lieten zich zelf wekken. Kobe kreeg dan weer de uitdagende opdracht om de Vlamo tune (die door een andere groep muzikanten gecomponeerd werd) uit te voeren. Of dat leek zo! Uiteindelijk werd het stuk voor het hele orkest gecomponeerd en kon Kobe zijn opdracht niet uitvoeren. Tenslotte was Jana ook zéér tevreden met haar opdracht! Haar groep moest op het slotconcert enkele stukken presenteren. Uiteraard moest er ook gestemd worden voor elke repetitie, wat dan de taak werd voor groep 5. Helaas zat er niemand van onze harmonie in deze groep.
Na de verdeling van de opdrachten zetten de jongelui zich meteen achter hun pupiter en waren volledig opgewarmd om erin te vliegen! Ze repeteerden de hele dag door, maar kregen uiteraard enkele pauzes waarin ze een drankje konden kopen en een hapje konden eten. Om 17 uur was er tijd voorzien om de kamers in orde te brengen. Alle Beselaarse meisjes sliepen samen en de twee jongens deelden ook een kamer. Zoals jullie wel verwacht hadden, sliepen de jongens en de meisjes natuurlijk niet samen!
’s Avonds kreeg iedereen nog wat vrije tijd om wat bij te kletsen, iets te drinken en hun sociale contacten uit te breiden. Daarna gingen ze naar bed, maar van slapen was er nog niet onmiddellijk sprake. Volgens de kampbegeleiders (al dan niet met knuppel in de hand) vond het zandmannetje de weg niet naar Kemmel. Uiteindelijk kwam hij in elke kamer wat zand strooien, maar had Jana blijkbaar over het hoofd gezien. De meesten vielen als een roos in slaap en zorgden voor een rustige (en koude) nacht.
Woensdag 5 januari
Omstreeks 7u20 werd heel Kemmel gewekt met enkele krachtige gongslagen. Tot ergernis van enkelen onder hen was dat wel tien minuten te vroeg. Lies sprong onmiddellijk uit haar stapelbed en rende naar de kamer van de jongens met de bedoeling om toch haar opdracht correct uit te voeren. Toen iedereen wakker was, werd er ontbeten en tot jullie grote verbazing werd er ook gerepeteerd. ’s Ochtends stond er een partiële repetitie op de planning. Er werd op alle details gelet (oa. het klappen in de handen) en zo werd iedereen klaargestoomd voor de zeer lange repetitie die volgde in de namiddag.
Na een lastige dag werd er door de organisatoren extra aandacht geschonken aan wat ontspanning. Het begin van de avond verliep nog rustig: de meesten gingen gezellig iets drinken in de bar, maar enkele conservatoriumstudenten kozen ervoor om toch eerst nog eens de boeken open te slaan en trokken zich terug op hun kamer. Dat duurde echter niet lang, want na nog geen uur was er al een heus feestje ontstaan! De dans werd al vroeg ingezet door enkele enthousiaste meiden (jullie kunnen wel al raden door wie) en de avond verliep veel te snel volgens velen. Toen de dj zijn installatie begon op te kramen waren de meesten er duidelijk niet mee eens dat het bedtijd was, het feestje mocht nog uren duren! Hier en daar kon je nog wat groepjes zien nagenieten in de gangen of in de kamers, maar rond 3u gaven de laatste feestvierders het op en gingen ook slapen.
Donderdag 6 januari
Op donderdagmorgen was er duidelijk minder lawaai te horen in de gangen door het groepje dat verantwoordelijk was voor het wekken. Één enkele trombonist was toch in zijn opzet geslaagd om iedereen uit zijn bed te krijgen. Heleen en Louise deden een poging om hun wekker te zetten een halfuur voor ze op pad moesten om de anderen te wekken, maar dit was tevergeefs! Ze duwden hun alarm af en sliepen rustig verder.
Na het ontbijt en het opruimen van de kamers gingen we voor de laatste keer in Kemmel repeteren. Het was de laatste keer dat we moeilijke passages in de stukken konden inoefenen en speelden de stukken ook nog eens door. Ook was de donderdagmorgen de eerste repetitie van de vlamo-tune. Er werd letterlijk dag en nacht aan gewerkt om deze op tijd klaar te krijgen en het is gelukt. Onze dirigent, Pieter Meersseman, heeft het met slechts drie uurtjes nachtrust moeten doen, maar zijn inspanning werd zeker en vast beloond!
Na de middagmaaltijd was het zover, met pijn in het hart namen we afscheid van ons verblijf in de Lork. We stapten de bus op om zo naar de stadsschouwburg in Ieper te vertrekken voor een laatste generale repetitie. De stukken werden voor de allerlaatste keer doorgespeeld, de micro’s werden getest, het slagwerk werd in orde gezet en de opstelling van de stoelen werd nog eens gecontroleerd. Daarna kregen de muzikanten nog een uurtje vrij om zich volledig te ontspannen en zich mentaal voor te bereiden op het slotconcert.
Om 18u30 brak het moment van de waarheid aan, het slotconcert zou binnen een halfuurtje van start gaan. Er was nog net tijd genoeg om de instrumenten in te spelen en te stemmen en om de praktische regelingen in verband met het concert in orde te brengen. Het concert begon al met een topper, de Vlamo-tune werd als eerste werk gespeeld. Het hele orkest was goed vertrokken en we maakten er samen een schitterend slotconcert van.
Na het concert werd er nog wat nagepraat in de Meersen. De familie en kennissen van de deelnemers spraken zeer lovende woorden en waren duidelijk onder de indruk van de prestaties. Wat ook meteen in het oog sprong als je de zaal binnen kwam, was het groepje jongeren dat nog zoveel mogelijk tijd met elkaar doorbracht en dat dan stilaan afscheid begon te nemen van hun medemuzikanten. Voor hen was het het einde van een superleuke driedaagse. Ze probeerden de ouders te overtuigen om toch nog een beetje langer te blijven, maar soms tevergeefs. Ze gaven elkaar nog een dikke knuffel en kijken nu al uit naar volgend jaar!
DE STUKKEN
Op het programma stonden volgende stukken:
– De Vlamo-tune – enkele deelnemers van de play-in
– Brittish Folksong March 2 – Hiroki Takahashi
– Angel Montes: Pontus Veteris – Bart Picqueur
– Grand Canyon – Thomas Asanger
– Le Chevallier de Versailles – Bart Picqueur
– Dances of Innocence – Jan Van der Roost
– Cloudburst – Eric Whitacre
– Dance of the Chabad Chassidim – Armonia Serrano
– We Are Golden – Mika arr. B. Gerhardson
We gebruikten niet alleen ons instrument. Onze stem was ook van de partij, en dat in enkele stukken (Cloudburst, Le Chevalier de Versailles en We Are Golden).
DE DIRIGENTEN
De play-in was niet compleet zonder de dirigent Bart Piqueur en de coah Rik Bonny.
Bart Picqueur is iemand die kan genieten van de stukken tijdens de repetities of zelfs tijdens het concert. Dan stopt hij even terwijl wij verder spelen, doet hij zijn ogen dicht en luistert hij met een grote glimlach naar de muziek die volgens hem iets magisch is. En natuurlijk kan er in de repetities wel eens een grapje vanaf.
Rik Bonny is leerling aan de muziekacademie van Gentbrugge. Op deze driedaagse stond hij de hoofddirigent bij. De Play-in gaf hem de kans om met een samengesteld orkest te werken en dit onder toezicht van een deskundige. En wanneer hij niet moest dirigeren speelde hij zelf mee in het orkest.